خیابان انقلاب، خیابانی است که نامش با دانشگاه، کتاب و فرهنگ پیوند خورده، همان خیابانی که دانشجویان و روشنفکرانش در سال‌هایی نه چندان گذشته افق آینده ایران را ترسیم می‌کردند و انقلاب را تنها راه آن می‌دانستند. خیابان انقلاب، خیابانی است که امروز با میدان نیم‌کره‌ایش و مسیر بی‌انتهای بی‌ارتی‌اش، فضاها را از هم جدا می‌کند و همین‌طور آدم‌ها را. خیابان انقلاب جایی است که با آگهی‌هایی بر دیوار از دانشجویان می‌خواهد مقاله‌ها و پایان‌نامه‌هایشان را به دیگری بسپارند. کتاب‌های زبان بخرند و مشخص نیست چشم‌انداز آینده را که چه کسی باید ترسیم کند؟
نمایشگاه «انقلاب، پوشه سوم» به‌کیوریتوری رامیار منوچهرزاده (۱۰ دی تا ۱ بهمن ۱۴۰۰ در گالری آریا) آخرین تلاش از سه‌گانه‌ای است که تا پیش از این به خیابان ولی‌عصر و خیابان شریعتی پرداخته بود. روایت‌هایی از خیابان‌های تاریخی شهر تهران، از گذشته، از حال و نه از آینده.
بخشی از ۱۶ مجموعه کارِ به‌نمایش درآمده به امروزِ خیابان انقلاب و بخشی از آثار به گذشته و خاطره‌ها و لایه‌های پنهان این خیابان تاریخی پرداخته‌اند. زمان، تاریخ، خاطره و دیدن و ندیدن به عناصر اصلی ..