Heinrich Hoffmann. هیتلر در راهپیمایی حزب نازی، ۱۹۳۴
نمایش‌های پرشکوه برای نازی‌ها مثل اکسیژن برای تن بود. و هاینریخ هافمن وسیله‌ای بود برای نمایش قدرت روبه‌رشد هیتلر. هافمن، که در سال ۱۹۲۰ عضو حزب و عکاس شخصی و معتمد هیتلر شد، به طراحی کارناوال‌های پروپاگاندایی رژیم و فریفتن جامعه‌ی زخم‌خورده‌ی آلمان متهم شده است. و باید گفت، هافمن هیچ‌زمانی این کار را بهتر از ۳۰ سپتامبر ۱۹۳۴ انجام نداد، با عکس متقارنش از جشنواره بوکِبِرْگ.
هافمن—که بیش از دو میلیون عکس از رئیسش گرفت—با ثبت این عکس و عکس‌های غلوآمیز دیگر ماشین عظیم پروپاگاندایی رژیم را تغذیه می‌کرد. در «قلمرو» هیتلر چنین عکس‌هایی را می‌شد همه جا دید. با استفاده‌ی زیرکانه از عکس‌های هافمن، گرافیک چشمگیر بنرهای نازی و فیلم‌های لِنی ریفِنشتال، آریایی‌گرایی شایسته‌ی پرستش خداگونه به نظر می‌رسید.
این دادگاه از طرف متفقین مسئول رسیدگی به جرایم نمایندگان و مسئولان حکومت نازی در جنگ جهانی دوم بود.
سرشکستگی حاصل از جنگ جهانی اول، غرامت‌های سنگین و رکود بزرگ، از آلمان ملتی ساخته بود که تمایل شدیدی به بازیابی هویت خود داشت و، سیمای هیتلر و مردان ظاهراً شکست‌ناپذیرش که آرزوی درست کردن چیزهای غلط را دارند، به این نیاز پاسخ می‌داد.
عکس‌های پروپاگاندایی ماهرانه‌ی هافمن گواهی است بر قدرت عکاسی در تحت تأثیر قرار دادن ملت‌ها و فروبردن جهان در مغاک جنگ.
در سلسله مطالب «داستان یک عکس» با هم تأثیرگذارترین و معروف‌ترین عکس‌های جهان را مرور کرده و با داستان پشت هر یک آشنا می‌شویم.
نوشته داستان یک عکس: هیتلر بالا می‌رود اولین بار در سایت عکاسی. پدیدار شد.
